De deur wordt voor me geopend, ik stap in en blader door mijn notities. Ik hoor hoe mijn -ja mijn- chauffeur de deur voorzichtig voor me sluit. “Even naar Amsterdam, je weet wel die commissie, check je satnav maar even”, mompel ik nauwelijks verstaanbaar naar de chauffeur.
Terwijl ik onverschillig door mijn papiertjes blader en met mijn koffertje rommel, kan ik de neiging om even achterover te leunen nauwelijks onderdrukken. Heerlijk zachte achterbank, eigen chauffeur, best wel stoer hoor. Nu maar hopen dat ik gefotografeerd wordt als ik uitstap. Ik heb mijn afwerende bewegingen al geoefend. “Geen commentaar”! roepen, dat willen we toch allemaal?
Maar nu even serieus, ik wil slechts tijd besparen, heus, ik heb het erg druk hoor!
je zult eerst door de ballotagecommissie moeten bij die Mozartpruik, lukt je nooit!