Schrijf mee!
« »

Liefde, Mensen

sprookje

19 november 2011 | 120w | astrid bos | 0

En ze leefden lang en gelukkig.
Ultieme liefde voor elkaar. Meer dan 50 jaar getrouwd. Veel gedeeld.
Dan staat lichamelijke en geestelijke aftakeling hen te wachten.
De muren van een instelling dreigen. Eén in een verpleeghuis, de ander niet. Zo’n verwijdering, zien beiden niet zitten. Scheiden, nooit bij leven.
Alles wordt in gereedheid gebracht voor het komend vertrek. Een datum wordt niet genoemd.
Boeken, sieraden en schilderijen worden verdeeld. Alles krijgt een bestemming.
‘Onze wens is uitgekomen. We blijven bij elkaar.
Vergeet ons niet’, schrijven ze in hun afscheidsbrief.
Ze geven de laatste kus. En proosten op elkaar. Ze wensen elkaar goede reis. Een diepe zucht.
Daar gaan ze hand in hand.
Er was eens… een mooi levenseinde: samen sterven.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van astrid bos of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »