Moeder olifant kwam recht op me af, hetgeen me een beetje verbaasde. Ik was absoluut niet te dicht bij, ze was aan mensen gewend, en ik maakte geen bedreigende bewegingen of geluiden. Ik besloot nog een plaatje te schieten alvorens er vandoor te gaan. Mijn camera ratelde even, pakte mijn boeltje en draaide me om. Ontzet zag ik waarom de olifant op me afrende.
Een tijger sloop naar zijn prooi, een baby olifant. Moeder olifant zag de grote kat en rende woedend op het dier af. Toen zag de kansloze kat een andere prooi, die veel makkelijker te vangen was. Een lekker sappig hapje, binnen klauw bereik. Die prooi was mijn persoontje.
Ik ben inmiddels onderweg naar de eeuwige safariparken.
Dus er is ook ‘schrijven na de dood’, een heerlijke geruststelling!