Terwijl de meesterchef zijn ultieme culinaire hoogstandje op TV voordoet, volg ik deze handelingen perfect na. Althans, ik krijg de saus die onze smaakpapillen moet verwennen, nauwelijks vloeibaar en er ontstaat langzaam een rookpluim vanuit de oven waarin de gevulde kip met aardappelschotel staat te garen. Mijn keuken is vergelijkbaar met een oorlogsgebied en ik heb nog zowaar 10 minuten om deze heuse 5-sterren maaltijd in orde te krijgen. Het zweet staat me op het voorhoofd en ik krijg zin om de zelfingenomen chef-kok die me vanaf de TV toegrijnst met een pollepel op zijn hoofd te timmeren. Ik zucht en grijp mijn mobiel waarna ik het welbekende nummer intoets en nummertje 45 van de afhaalchinees bestel.
Haha, zoooo herkenbaar (alleen eindig ik dan met een pizza)