“Het waren er zo veel, van sommigen weet ik de naam niet eens” antwoordt hij.
Mijn hersens staan stil. Onmiddellijk.
Opeens blijkt het huis waar ik me veilig voelde gebouwd op zand. Fundamenten storten in.
Het gesprek stokt. “Ik ga naar bed” zegt hij. Ik ga mee. We vrijen met gesloten ogen en gesloten harten. Langzaam vertraagt zijn ademhaling. Hij slaapt. Ik kijk om me heen en voel me een vreemde in mijn eigen huis, naast deze man die ik niet blijk te kennen na 10 jaar. Stil verlaat ik het bed. Ik kijk nog één keer om. Donkere leegte vult mijn hoofd en buik. Ik ben vanaf nu iemand anders. Iemand die niet meer in sprookjes gelooft.
Ik ga.
« Geloof nooit in Vrouw Holle
Kabouters »
« Geloof nooit in Vrouw Holle Kabouters »
Communicatie, Liefde
Los zand
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Main Lelie of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Geloof nooit in Vrouw Holle Kabouters »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Klysma)
Recent
- Evergreen
- De onhaalbare kaart
- De koning, de nar en de kroket
- Waar is Amy?
- First Dates
- Digitale snack
- Verse Schnitsels voor den stijve hark at high time
- De rivier de Bargot
- Knudde Horster Volksverveemder (Flitnanlitian)
- Kontjerreng, kontyeahrreng, “Lieve schat, wat maak jij d’r van?!”
herkenbare leegte…