Half wakker soezel ik na… Dan gaat de telefoon… Neeee!
Het moment van Zen, het absolute niks, naar de kloten.
Een uiterste poging de 4 rinkels voor het antwoordapparaat aanslaat te negeren…
Het moment is weg… Ik ben nu half wakker, maar zonder de soezel, de Zen en de bijbehorende serene vrede.
Van binnen vloekenden en scheldend sta ik op, zet de waterkoker aan, en doe een dosering oploskoffie in een kop. Rozijnenbrood met boter, altijd lekker… Mijn Oral B poetst de vieze ochtendsmaak weg, de hond kijkt me nu veeleisend aan. Het is een nieuwe frisse dag, het Zen moment is vergeten, ik ben wakker! Ik bel het vervloekte gerinkel terug;
“Hallo schat, heb je een goede reis gehad?”
Van zo’n telefoontje knap je toch sneller op dan van rozijnenbrood met boter, lijkt me…