Wat dieren feilloos bij soortgenoten aanvoelen is een afwijking. Denken wij vaak dat het verstoten van een jong een vergissing van het moederdier is, met Knut blijkt dat mamma beer het bij het juiste eind had: Dit jong redt het niet, ik laat het versterven. Knut werd ouder, Knut werd nog steeds niet door zijn soortgenoten geaccepteerd en we dachten met zijn allen dat het dit keer aan de opvoeding van Knut lag, hij was immers door mensen- en niet door beren opgevoed? Knut is dood, en niet door pesterijen en stress: Knut had een hersenaandoening. We zijn er met zijn allen ‘met onze aandoenlijke mensenverstand’ ingetuind. De natuur heeft altijd gelijk.
Ik wens alle Knutjes een rustige versterving toe.
« Godsdienstvrijheid (3)
Latente verandering »
« Godsdienstvrijheid (3) Latente verandering »
Communicatie, Mensen, Natuur
In memorandum: Knut
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Godsdienstvrijheid (3) Latente verandering »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
Recente reacties