Wat dieren feilloos bij soortgenoten aanvoelen is een afwijking. Denken wij vaak dat het verstoten van een jong een vergissing van het moederdier is, met Knut blijkt dat mamma beer het bij het juiste eind had: Dit jong redt het niet, ik laat het versterven. Knut werd ouder, Knut werd nog steeds niet door zijn soortgenoten geaccepteerd en we dachten met zijn allen dat het dit keer aan de opvoeding van Knut lag, hij was immers door mensen- en niet door beren opgevoed? Knut is dood, en niet door pesterijen en stress: Knut had een hersenaandoening. We zijn er met zijn allen ‘met onze aandoenlijke mensenverstand’ ingetuind. De natuur heeft altijd gelijk.
Ik wens alle Knutjes een rustige versterving toe.
« Godsdienstvrijheid (3)
Latente verandering »
« Godsdienstvrijheid (3) Latente verandering »
Communicatie, Mensen, Natuur
In memorandum: Knut
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Godsdienstvrijheid (3) Latente verandering »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Spagaat)
Doorzakken door Hadeke
Reacties
- Han Maas: @Ewald. Ja, het lijkt erop dat de verklaring later ‘gezocht’ is.
- Ewald Hagedorn: Dank voor deze nadere uitleg, Han. Maar het botst dus wel met ons aller gevoel.
- Han Maas: @Nel, Ewald. De verklaring is dat bij thuiskomen, thuisblijven naar iets fysiek wordt verwezen: het huis....
- Nel Goudriaan: Ja, onbegrijpelijk deze uitzondering. Toch mijn verhaal maar aangepast.
- Ewald Hagedorn: Nel, dat is dan weer zo’n uitzondering waarvan je niet begrijpt waarom. Taal en logica gaan...
- Nel Goudriaan: Ewald, dank. Ik twijfelde al en ben verder gaan zoeken. Ik vind een tweet van ‘Onze Taal’: ”...
- Ewald Hagedorn: Zo te horen duurt dat nog wel even voordat Rosa zich ook daar thuis voelt. Als dat al gebeurt. Goed...
- Nel Goudriaan: Au, pijnlijk, indringend geschreven.
- Nel Goudriaan: Pijnlijke werkelijkheid, maar wat een mooi einde.
- Nel Goudriaan: Goed verwoord hoe de verbeelding ook een last kan zijn, Lisette. Mooie beelden aan het eind.
- Nel Goudriaan: @Hadeke, mooi. Het verdriet tussen de regels door is voelbaar.
- Louisa: Elise, het is hoopgevend geschreven, het genieten van de mooie details maar het hele stukje maakt me zo...
- Ewald Hagedorn: Ooit ben ik uitgeteld, maar dan telt iets of iemand wel weer verder en dat telt ook.
- Mien: Dan maar hopen dat de teller nog lang niet afgaat. 😉
- Ewald Hagedorn: Mien, (af)tellen zit in mijn systeem. Doe ik al m’n hele leven.
Recent
- Doorgefokt
- Vrouwen zijn onevenwichtig en hysterisch
- Pastinaakt
- De vloer op
- In de wieg gelegd
- Thuis voelen
- Lost (29)
- Wiegendood
- De Week tegen Eenzaamheid
- Levi Levisens’ Han-doekenreklame