Er was eens een mooi paddenstoeltje met een bloedrode hoed en hagelwitte stippen. Ze stak fier boven de andere paddenstoeltjes uit en voelde zich verheven.
Op een dag hoorde ze een stem zeggen: “Jongens en meisjes, geniet van alle pracht in onze natuur, maar ga nergens tegenaan schoppen, breek geen takken af en werp geen afval in het bos!”
Leandro, een uitgelaten puberboy, zag ons fraai gevormde paddenstoeltje staan, rukte het uit de grond en showde het aan z’n vriendjes. Daarna wierp hij het weer weg.
De eens zo felle kleurtjes van ons prachtig “schimmeltje” verbleekten in rap tempo. Het trotse paddenstoeltje kwijnde weg en verwerd tot voedsel voor de andere paddenstoeltjes, waar ze recentelijk zo op neer had gekeken!
Recente reacties