De Reiziger landde met zijn machine in mijn voortuin. Boven op de viooltjes. De deur zwaaide open, en daar stond hij, tussen mijn zorgvuldig gesnoeide rozen. “Hallo, ik ben De Reiziger,” zei hij. Ik kon alleen staren. Hij droeg zo’n beige spionnenjas, bolhoed, rode schoenen, knaloranje sjaal, maar zijn ogen trokken de meeste aandacht. “Dit is de laatste keer dat ik jou zie, maar jij gaat mij vaker ontmoeten.” “Oh,” stamelde ik. “Als het zover is, ga dan met me mee. De tijd van je leven. Ik heb het graag voor jou gedaan.” Zijn bruine ogen glansden diep. De deur sloeg dicht en hij vertrok. Beduusd draaide ik me om. Daar stond hij, minder rimpels, uitgestrekte hand. “Ga je mee?”
« Machteloos
De steen en het kind »
« Machteloos De steen en het kind »
Communicatie, Fictie
De Reiziger
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Arieke Veenstra of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Machteloos De steen en het kind »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Kroontje
- 1064 ˚ Celsius
- Ridder van het laatste woord
- Tand om tand
- Zuiver scheerwol
- Vouwtje
- Duitse staander (2)
- Voorval
- Cuspidaat
- Tandeloze gesprekken
Recente reacties