“Mam, ik kan echt wel alleen van Laurie naar huis fietsen, hoor.”
Een korte zucht, omhoog draaiende ogen. In gedachten tel ik de drukke straten, onoverzichtelijke kruispunten, grote vrachtwagens en veel te snelle auto’s.
“Je zal me toch een keer los moeten laten, anders leer ik het nooit. Volgend jaar moet ik het ook alleen doen!” De moederlijke blik en toon zijn nieuw voor me.
Ik weet nog niet of het me irriteert of vertedert.
Ze heeft gelijk, ergens weet ik dat ook wel. Ze zit in groep 8, ik kan niet eeuwig haar hand vast blijven houden. Wanneer is ze zo groot en wijs geworden? Het moet gebeurt zijn in een moment dat ik even met mijn ogen knipperde.
« Ver-jaardag
Een ideale samenleving »
« Ver-jaardag Een ideale samenleving »
Communicatie, Familie, Mensen, Natuur
Daar gaat ze
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Yonne of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
3 reacties
Reageren
« Ver-jaardag Een ideale samenleving »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Grappig, het is hetzelfde sentiment als mijn inzending ‘Voor altijd twaalf’.. #mooi
@Luza: K heb het gelezen. #hoezo nieuwsgierig. Mooi stukje…
Mooi stukje en heel herkenbaar.