Een kat, volgens mij een wilde kat, liep, op haar gemak, voor me, een helling op in de richting van het bos. Gebiologeerd en met ingehouden adem keek ik het dier na. Het negeerde me volledig en met totale toewijding ging het op in haar bezigheid. Ik vermoed dat ze een prooi op het oog had. Zo nu en dan stopte ze even en zwaaide dan met haar dikke staart, rank, ontspannen en zelfverzekerd. Een aura van arrogantie droop van het sluipende roofdier af. Toen verloor ik haar uit het oog. Helaas zag ik haar niet meer terug. Ze was verdwenen in de begroeiing. Geruisloos uit het zicht verdwenen, zoals het een katachtig dier betaamt. Ik was, en ben jaloers.
Oplossen in het niets, zou af en toe inderdaad makkelijk zijn!