Schrijf mee!
« »

Communicatie, Mensen

Vermist

6 oktober 2020 | 120w | Olivia van Tilborg | 1

Al die dagen was het stralend weer. Maar in onze harten was het somber. Onze allerbeste vriend was al dagenlang vermist. Alle dagen dat we naar hem zochten was de hemel helderblauw. Niet dat wij daar iets van merkten. Met iedere dag die er verstreek, verloren wij onze hoop. Niemand rekende nog op een goede afloop. Al sprak niemand de woorden hardop uit, we zochten enkel nog naar zijn lichaam.

Op de achtste dag, liet de zon zich niet meer zien. De dag waarop hij gevonden werd, was een grauwe, grijze dag.

Op het moment dat ik het telefoontje kreeg, brak de hemel open. Een stortbui doorweekte ons op het moment dat wij vernamen, mijn beste vriend was niet meer

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Olivia van Tilborg of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

7 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »