Al die dagen was het stralend weer. Maar in onze harten was het somber. Onze allerbeste vriend was al dagenlang vermist. Alle dagen dat we naar hem zochten was de hemel helderblauw. Niet dat wij daar iets van merkten. Met iedere dag die er verstreek, verloren wij onze hoop. Niemand rekende nog op een goede afloop. Al sprak niemand de woorden hardop uit, we zochten enkel nog naar zijn lichaam.
Op de achtste dag, liet de zon zich niet meer zien. De dag waarop hij gevonden werd, was een grauwe, grijze dag.
Op het moment dat ik het telefoontje kreeg, brak de hemel open. Een stortbui doorweekte ons op het moment dat wij vernamen, mijn beste vriend was niet meer
@Olivia, een paar puntjes in dit op zich mooi verwoord stuk.
In plaats van “was het” zou “waren wij” ook prima passen. “die er verstreek”, “die verstreek” zo spaar je een woord. “hardop uit” “hardop” volstaat ook. Zo spaar je weer een woord.
“wij vernamen” “wij het nieuws vernamen” je hebt tenslotte 2 woorden kunnen sparen. Daarbij zou ik persoonlijk, mijn beste vervangen door onze beste omdat je daar ook mee begonnen bent.
Al met al, indringend stuk, en ik hoop dat je het een plekje kunt geven. Daarbij natuurlijk welkom hier op 120W. Bovenstaande suggesties zijn slechts als verbeteringen bedoelt, en niet als kritiek.
Grt
Olivia, goed stukje. Luc. Nee. Hardop spreken is wat anders dan (je ergens voor) hardop uitspreken.
Daarom ben ik altijd blij dat jij meeleest Han, en verbetert natuurlijk.
Inloggen lukt even niet, maar wil jullie hartelijk danken voor de (opbouwende) kritiek. Soms heb ik iets meer woorden nodig om een bepaald ritme in de tekst te krijgen. In dit stukje kwam ik nog een woord of drie tekort, dus misschien is dat daardoor verloren gegaan.
Olivia, ondanks de beperking van het aantal woorden, is het een prima stukje, hoor.
@Olivia: mooi beschreven. Het gaat toch over een poes?
Nee Lisette, Het gaat over een jongen van 22 die zn plek in deze wereld niet kon vinden.