Mijn vermoeide voeten slepen zich voort door het mulle zand. Mijn lange haar plakt aan mijn gezicht. Er wordt nog eens hard aan de ketting getrokken. ‘Doorlopen’. Alles doet zeer. Het zand gaat over in grind, het snijdt in mijn voetzolen. Ik kijk op en zie het grote grijze gebouw. De bewaker staat op de vaste plek. Ik kom tot stilstand voor hem. ‘Ben je er weer?’ Grijnzend opent hij de stalen deur. De gang is lang. Eindeloos gekerm klinkt om mij heen. Een lege cel wordt geopend. Strompelend kom ik binnen. De deur slaat met een klap dicht. Er is alleen maar grijs om mij heen. Gevangen, alweer. Ik zak ineen. Langzaam ebt het gevoel weg uit mijn hart.
« Wilde aardbei
Onbeschofte klant »
« Wilde aardbei Onbeschofte klant »
Communicatie
Terugkeer
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Andra of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Wilde aardbei Onbeschofte klant »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De poëzie van vertaalmachines
- Vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
- Alleen als je goed kijkt
Beste Andra, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie