Anna haalt de post uit haar brievenbus. Twee brieven van goede doelen, een rekening van de loodgieter en een brief in een lichtpaarse enveloppe. Ze ziet een postcode met huisnummer aan de achterzijde. Het zegt haar niets. Ze gebruikt haar nagels om bij de brief te komen. De blauwe letters op het roze papier hebben als aanhef ‘Weet je nog wel Anna?’
‘Jij wordt morgen vijfenzeventig, ik ben al tachtig. Vijftig jaar geleden nam je mijn vriend Rob mee naar jouw flat. Je hebt van hem genoten tot hij tegen die boom aanreed. Ik heb het krantenberichtje bewaard. We zijn daarna allebei alleen gebleven. Wat ik voor je voel, zie ommezijde.’
Anna kijkt naar de cactus in het verdorde landschap.
@José. Je zult maar zo’n brief krijgen…
Mooi geschreven, door de scène bij de brievenbus zit ik meteen in het verhaal. Geeft me wel te denken:
dat de man dan toch de moeite neemt haar een brief te sturen! Ik meen dat een eikenboom op de foto had moeten staan. Of een zure pruimenboom.
dank @Han en @Alice; de persoon die de brief stuurde is een vrouw, niet bij naam genoemd. Anna heeft 45 jaar geleden haar vriend Rob van haar ‘afgepikt’ en ze heeft dat Anna nooit vergeven.
Ik had te snel gelezen, bij het ‘wat ik voor je voel’ had ik meteen een man in m’n gedachten. Excuus! Blijft een hardvochtig persoon…
Je bouwt de spanning goed af en maakt het dan af met een knaller. Stel je voor, dat je vijftig jaar lang ongemerkt gestalkt wordt door een jaloerse ex. Hier zit een langer verhaal in.
dank @Hekate