Schrijf mee!
« »

Communicatie, Fictie

Perspectief

9 januari 2017 | 120w | Julia van Berkom | 0

Toen ik de hengst verkocht, voelde ik al dat ik morgen pijn zou hebben aan mijn hand. En daar vloog ze. Of eerder, daar viel ze, want de klap was goed raak. “Ik veeg me reet er mee af!” Was het laatste wat ik ooit nog van haar heb gehoord. Van iemand van hen. Maar toen was ik nog vrij.

Hier sta ik. Aan de juiste kant van de tralies. Maar is dit wel de juiste kant? Vrij om te gaan, maar ik ga niet. Aan de andere kant heb je tenminste geen keus.

“Ik verveel me de neten”
“Bek houden”

“Als hij eens zou weten” dacht de vaststaande reiziger.
En tevens de cipier dacht:
“Als hij eens zou weten”

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Julia van Berkom of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »