Toen ik de hengst verkocht, voelde ik al dat ik morgen pijn zou hebben aan mijn hand. En daar vloog ze. Of eerder, daar viel ze, want de klap was goed raak. “Ik veeg me reet er mee af!” Was het laatste wat ik ooit nog van haar heb gehoord. Van iemand van hen. Maar toen was ik nog vrij.
Hier sta ik. Aan de juiste kant van de tralies. Maar is dit wel de juiste kant? Vrij om te gaan, maar ik ga niet. Aan de andere kant heb je tenminste geen keus.
“Ik verveel me de neten”
“Bek houden”
“Als hij eens zou weten” dacht de vaststaande reiziger.
En tevens de cipier dacht:
“Als hij eens zou weten”
Recente reacties