Als de Colombiaan bijkomt ligt hij op zijn buik, zijn handen vast op zijn rug gebonden. Killa buigt zich over hem heen en drukt de demper hard tegen zijn achterhoofd. “Faka brada, ik ga je poppen. Je weet toch waarom?”
“Hoeveel heeft hij je gedokt?” vraagt de Colombiaan.
“Vijftig.”
“Honderd voor jou als je hem pakt. Zo langzaam mogelijk, als je begrijpt wat ik bedoel.”
“Ik voel je mattie, ik voel je, komt goed, je kent me. Waar ligt de doekoe?”
“In de kluis daar onder de bank, code 2*405#. Zeg hem dat ik hem opwacht in de hel.”
Killa haalt de trekker over, pakt zijn mobiel en belt… “Dushi, haal jij de kinderen vanavond? Ik heb nog een klus.”
« Wi Leng
Gedachtemoord »
« Wi Leng Gedachtemoord »
Communicatie, Fictie, Mensen
Overwerk
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Peter Reitsma of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Wi Leng Gedachtemoord »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Spagaat)
Doorzakken door Hadeke
Reacties
- Han Maas: @Ewald. Ja, het lijkt erop dat de verklaring later ‘gezocht’ is.
- Ewald Hagedorn: Dank voor deze nadere uitleg, Han. Maar het botst dus wel met ons aller gevoel.
- Han Maas: @Nel, Ewald. De verklaring is dat bij thuiskomen, thuisblijven naar iets fysiek wordt verwezen: het huis....
- Nel Goudriaan: Ja, onbegrijpelijk deze uitzondering. Toch mijn verhaal maar aangepast.
- Ewald Hagedorn: Nel, dat is dan weer zo’n uitzondering waarvan je niet begrijpt waarom. Taal en logica gaan...
- Nel Goudriaan: Ewald, dank. Ik twijfelde al en ben verder gaan zoeken. Ik vind een tweet van ‘Onze Taal’: ”...
- Ewald Hagedorn: Zo te horen duurt dat nog wel even voordat Rosa zich ook daar thuis voelt. Als dat al gebeurt. Goed...
- Nel Goudriaan: Au, pijnlijk, indringend geschreven.
- Nel Goudriaan: Pijnlijke werkelijkheid, maar wat een mooi einde.
- Nel Goudriaan: Goed verwoord hoe de verbeelding ook een last kan zijn, Lisette. Mooie beelden aan het eind.
- Nel Goudriaan: @Hadeke, mooi. Het verdriet tussen de regels door is voelbaar.
- Louisa: Elise, het is hoopgevend geschreven, het genieten van de mooie details maar het hele stukje maakt me zo...
- Ewald Hagedorn: Ooit ben ik uitgeteld, maar dan telt iets of iemand wel weer verder en dat telt ook.
- Mien: Dan maar hopen dat de teller nog lang niet afgaat. 😉
- Ewald Hagedorn: Mien, (af)tellen zit in mijn systeem. Doe ik al m’n hele leven.
Recent
- Vrouwen zijn onevenwichtig en hysterisch
- Pastinaakt
- De vloer op
- In de wieg gelegd
- Thuis voelen
- Lost (29)
- Wiegendood
- De Week tegen Eenzaamheid
- Levi Levisens’ Han-doekenreklame
- De depressieve fabrikant van genderneutrale wiegen