Schrijf mee!
« »

Communicatie, Fictie

Diva

15 januari 2017 | 120w | Stijn Claeysier | 1

Wist ik veel dat ze zo verdomd preuts zou reageren? Ludwig schudt het verwijt uit zijn hoofd en drukt met zijn wijsvinger de lage sol in. De toon zindert melancholisch vanuit de openstaande vleugel. Twee bloedspatten, een ter grootte van een pijnstiller en een kleinere, bevlekken het pianoklavier.
Wanneer ze niet gedrogeerd rondliep, was ze onuitstaanbaar, maar God, wat kon ze zingen! Je zou voor minder een misdaad begaan.
Ludwig tikt de askegel van zijn sigaret, de zoveelste, op de grond. Het zwarte strikje hangt los om zijn nek, de hemdskraag open. Zijn anders zo stijlvolle kostuum valt uit de toon; sporen van lippenstift vermengd met angstzweet.
De muffe jazzbar kreunt onder het binnenvallende daglicht en treurt om haar diva.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Stijn Claeysier of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

1 reactie

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »