‘Ik hoop dat pa die baan krijgt; ik ben het meer dan zat dat hij zich overal mee bemoeit.’
‘Anders ik wel! Ik vraag hem simpel of ik die of dat moet schrijven en hij begint een hele verhandeling over verwijswoorden en hun antecedenten.’
‘En dat gezeur over mijn huiswerk, terwijl hij zelf geen enkele studie heeft voltooid.’
‘Zo kan die wel weer, jongens. Het is wel je vader.’
Ze kijkt uit het raam en hoopt vurig dat hij deze keer is aangenomen. Zijn constante aanwezigheid werkt haar op de zenuwen. ‘Wees nu eens zelfverzekerd; kruip niet weer in je schulp,’ riep ze hem vanmorgen toe.
Vanuit de verte ziet ze hem aankomen met het hoofd gebogen. Ze weet genoeg.
Nel bij jou heb ik altijd het idee dat je van huiskamer naar huiskamer hopt en al wat menselijk is opzuigt in je pen. Top verhaal?
@Nel. Mooi verhaal over een vervelende man.
Zo mooi weergegeven.
Uit het leven gegrepen en oh wat moeilijk als je aan de zijlijn staat van de werkende maatschappij.
Weer heel treffend weergegeven Nel.
Weer een fijn verhaal, Nel
@Nel: wat goed weergegeven hoe voortgaande werkloosheid de relaties in een gezin beïnvloedt.
Prachtig, Nel! Eén blik uit het raam zegt genoeg, jij wet dat zo treffend op te schrijven! Chapeau!
@Allen, hartelijk bedankt voor de mooie reacties.
Ik reageerde deze week weinig hier vanwege vakantie.
Probeer nog te lezen en hartjes te geven.
Geniet lekker van je vakantie @Nel. Misschien ben ik niet meer van deze tijd, maar het lijkt wel of ‘men’ online overal te allen tijde aanwezig dient te zijn. Ik had een job in communicatie, maar daar werd ‘radiostilte’ in 8 genomen.