Ik ga vandaag niet.
Hoezo niet?
Geen trek.
Na de eerste dag al?
Ja, is dat zo vreemd?
Ik wist het al.
Dat vind ik knap.
Je bent zo doorzichtig.
Transparant?
Transparant.
Kan ik wel mooi iets met jou gaan doen.
Dacht het niet.
Ach, toe?
Vooruit dan.
Echt?
Wat trek je aan?
Mezelf.
Jezelf?
Ja, vandaag wel.
Dat vind ik dapper.
En jij?
Ik twijfel.
Waarom?
Ik heb een klotedag.
Alweer?
Ja, het houdt maar niet op.
Het?
Ja het?
Kappen daarmee.
Jij hebt makkelijk praten.
O, gaan we in gesprek?
Diep!
Hoe diep?
Tot op de bodem.
Dat is dan voor de eerste keer.
Hoe bedoel je?
Nou, dat je rept.
Dat ik rep?
Ja.
In replica zeker?
Ja hoor, Mien, er zijn van die dagen dat alles je teveel lijkt. Moet kunnen…
Ik vind het een mooi stukje poëzie, alsof ik voor de spiegel sta.
Aha … de ‘beruchte’ spiegelgesprekken … ?
Dank voor de (h)erkenning. ?
Mien, een met veel vaart geschreven stukje.
En uit het leven gegrepen.
Een hartje (geen replica)