‘Waar blijft mijn koffie? Je weet toch dat ik niet te lang wil wachten na het eten,’ klonk het nors van achter de krant. Ze slofte naar de keuken zonder in zijn richting te kijken. Zou ze er iets in doen? In het bovenste keukenkastje, waar ze alleen bij kon balancerend op haar tenen op het huishoudtrapje, achter de stapel borden van oma’s zondagse servies, daar lag het. Het idee kalmeerde haar. Dat er een uitweg was als ze het echt niet meer zag zitten. De medicijnman had haar verzekerd dat één theelepeltje voldoende was en geen sporen zou achterlaten in het lichaam. Ze zette zijn koffie naast hem neer en trok zich terug in de slaapkamer met haar stuiversromannetje.
Zou ze het erin hebben gedaan? Ik ben wel nieuwsgierig…
Allereerst: perfecte titel.
Verhaal mooi opgebouwd met een open einde.
Leuk om deze kant van je te leren kennen, Niceway.
Mooi verhaaltje, niceway! “Ze slofte naar de keuken” zet haar gevoel goed neer.
Heerlijk verhaaltje. Het sloffen van haar zegt alles.
Shaken not stirred! Ik denk dat ie nu makkie lato op de vloer ligt. Wedden!?
Leuk stukje en mooie titel inderdaad.
Ik hoop dat ze het gedaan heeft en niet in de wereld van haar stuiverromannetje blijft hangen.
*spannenkt*
Frank, Nel, Marlies, Alice, Mien, Katie en Lousjekoesje,
Bedankt voor jullie leuke reacties.
Kwam ik bijna op de koffie bij dit leuke stukje. Gewoon over het hoofd gezien.
Lekker vilein en top titel.
Hee Nyceway,
Pas op! Een stuivertje kan raar rollen!
Levja, dank je wel.
VmetdeVork, ik ben op alles voorbereid! Veel geleerd uit die romannetjes.