‘Ik begrijp niet waarom je zo moeilijk doet.’
‘Het is de volksaard Ellen, die is nou eenmaal anders.’
‘Hoe bedoel je pap? Charles is gewoon een Europeaan, net als wij.’
‘Een Europeaan ja, maar wel en Fránse Europeaan.’
‘Dus?’
‘Die Fransen hebben een andere manier van denken Ellen. Als wij een vastgevroren vogel zien, zien we een dier in nood. Een Fransman ziet een potentiële maaltijd.’
‘Doe niet zo gek pap, Charles zal nog geen vlieg kwaad doen. Hij is nota bene vegetariër!’
‘Ga toch weg, die Fransen kennen dat hele woord niet eens.’
‘Echt wel, het Franse woord voor vegetariër is végétarien.’
‘Kijk, dat bedoel ik nou.’
‘Wát bedoel je nou?’
‘Die taal, daar versta ik helemaal niks van!’
Leuk gesprek Appelpit. Zo’n lekkere starre vader die bij zijn standpunt blijft
In deze zin ‘maar wel en Fránse Europeaan’ staat en ipv een.
Grappig neergezet. Ik mis wel een beetje de clou. Voor mij had het dit gesprek net zo goed korter of langer kunnen zijn. Het kan natuurlijk aan mij liggen. Ik probeer binnen die 120 woorden in de regel een afgerond stukje met een duidelijke ontknoping te schrijven. Maar de kwaliteit kan hem natuurlijk ook in andere dingen zitten, zeker bij zo’n ‘kortje’.
@Inge Dank je wel, ik moet nog even uitzoeken hoe ik iets moet verbeteren. @Hay Ik vond em zelf wel afgerond, maar als je dat aan lezers moet uitleggen, mankeert er duidelijk nog iets aan
Dat hoeft helemaal niet zo te zijn, Appelpit. Het kan best zo zijn dat de meerderheid van de lezers je stukje wél afgrond vindt. Helemaal objectief kun je dat nooit beoordelen.