Schrijf mee!
« »

Fictie

Roos en de mop die mij aan het huilen bracht

31 juli 2015 | 120w | N.D.D. | 4

Ze was leuk, ze kon letterfretten en kommaneuken als de beste. En ze leerde me vautloos schrijfen.
Echter, ze had zich ingeslijmd in een misdadigersbank. Om volledig toegang te krijgen tot een volledig lidmaatschap moest ze zich verkleden in een verpleegkundige en een patiënt van me gaan bang maken. Dat deed ze dan ook zonder scrupules.

Het arme slachtoffer is nog steeds herstellende van het trauma. Jaren geleden schopte hij een nepdokter naar de Boliviaanse hooglanden omdat die hem zijn beide benen ontnam in plaats van het pinkje met gangreen. Mijn patiënt was angstig, dagen aan een stuk. Hij droomde herhaaldelijk dat ‘de nepverpleegster’ zijn lever zou komen halen.

Roos ontkende in mijn aangezicht. Op die dag stierf onze vriendschap.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van N.D.D. of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »