In een gecondenseerde spiegel kijk ik recht in de ogen van een wel erg rode kop. Die douche stond duidelijk weer te warm.
Ik begin steeds op 40 graden. Vervolgens draai ik elke 2 minuten de temperatuurknop voorzichtig een beetje verder. Tot ik op het punt kom waar mijn geweten schreeuwt: “TOO HOT TO HANDLE”. En dan lach ik. Het is te laat. Teruggaan naar net dat tikkeltje minder warm zal niet langer aanvoelen als warm genoeg. Mijn hoofdhuid is hoogstwaarschijnlijk verbrand, maar de temperatuurknop terugdraaien is voor losers. Teruggrabbelen en genoegen nemen met minder, daar doe ik niet aan mee.
Maar wat maakt het eigenlijk uit? We zijn godverdomme allemaal losers. En het leven is een fucking koude douche.
De regel was toch niet meer dan 1 stukje per dag?
Die regel geldt alleen voor feuilletons, zie de huisregels.
Ik moet ook maar eens naar mijn douchekraan instelling gaan kijken.
Vriendelijke groet,
Zo doe ik het ook altijd, maar niet zo extreem als hier. Je beschrijft het zo dat ik de hitte al lezende voel.