De lente lokt, het eerste groen ontluikt
ik zie kleur op de wangen van de lentebruid
zij zingt in tuinen, parken en bossen
vraagt of we haar van de winterkou willen verlossen.
Kom warme zonnestralen, kom zachte wind
kom man, kom vrouw, kom mijn lieve kind
kus de dag, laat ons elk uur beminnen
met het ochtendlicht kun je steeds opnieuw beginnen.
Ik zie hoe de visser naar zijn dobber staart
kijk hoe de veerboot weer over vaart
de narcissen staan al geel te pronken
zoals jonge meisjes kunnen lonken.
We gaan ons allemaal weer te buiten
horen bomen ruisen, vogels fluiten
de vorst is weg, de donkere dagen zijn voorbij
de zomertijd komt eraan, we krijgen een uur erbij!
Prachtig. Prachtig!
Die plaats ik op mijn site.
Hier wachten we allemaal op Jose. Het zit er aan te komen, de lente! Persoonlijk vind ik twee keer ‘dag’ in regel zeven niet zo mooi gekozen. Is ‘kus de dag, ga elk uur beminnen’ een optie? En in de laatste zin ‘we krijgen er een uur bij’?
Heel erg mooi, José. Ik sluit mij bij bovenstaande opties voor wijzigingen aan.
@José, een vrolijk gedicht.
– In de eerste drie regels staat wel heel vaak de.
– lieve kind zou lief kind moeten zijn. Tenzij er dat voor zou staan.
– er bij zou hier erbij moeten zijn.
Met de zomertijd zijn we toch juist een uur kwijt? Dat klinkt minder vrolijk natuurlijk, maar misschien kun je daar wel een draai aan geven en het positief formuleren.
dank voor jullie reacties; @Ineke, heb je suggesties overgenomen. Wat betreft dat uur erbij, dat is de associatie die ik heb doordat in de zomertijd het later donker wordt en ’s morgens ook later licht, maar dat zie ik dan maar even over het hoofd.
@José en @Hekate, dat uur erbij zou ik ook zeggen, immers: het blijft een uur langer licht. Elke avond, tot aan de wintertijd.