Sinds enige tijd sloot ik ’s avonds mijn slaapkamerdeur. Sedert men bij de buren had ingebroken, was dit routine.
Hoe ik ’s nacht mijn bed uit gekomen was, midden in de kamer stond, was mij een raadsel.
Ik zag een lichtstraal door het sleutelgat van mijn slaapkamerdeur. Sliep ik? Was dit een nachtmerrie? Zonder mij daarover te bekommeren, opende ik de deur.
Licht verdrijft spoken beweert men? Ik voelde vormen langs me strijken. Mijn derde oog ging open en ik zag het verborgene.
Een rotsmassa? Daartussen een meanderend riviertje dat in het plafond verdween. Een roodbruine draak stapte doodgemoederd voorbij en blies een struik in brand.
Voor mij was er een andere deur. Misschien het begin van een nieuw verhaal?
Recente reacties