Hoe echt leek het schilderij? Nee, echt, dacht hij, hoe echt is het? Een paar likken verf op een stuk canvas. Handig spel met kleuren en structuren en zijn hersenen interpreteerde het als een watermolen, idyllisch gelegen langs een riviertje. Er was geen moment van twijfel over wat het voorstelde.
Casper ging op het met zwart leer bekleedde bankje zitten en staarde naar het schilderijtje. Het was niet groot, hij schatte het op 40 bij 30 centimeter. Toch wist het zijn hele verbeelding vast te houden. In die verbeelding hoorde hij het water kabbelen. De vogels in de bomen kwetteren. Het rad piepte en kraakte zacht en geruststellend. Het schilderij was verdwenen. De zaal, de mensen, het museum, allemaal onwerkelijk.
« De hoek
Zien »
« De hoek Zien »
Communicatie
Onwerkelijk
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van tdaonp of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
3 reacties
Reageren
« De hoek Zien »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Triage)
Recent
- Fundament
- Neotruttisme
- Verkiezels
- Zieke zielen
- Links, rechts of in het midden
- Cijfers en schrijvers – 6/6
- De Trichende Triageur
- Jeroen van Merwijk – kut of klote
- Vrijdag
- Cijfers en schrijvers – 5/6
@henk mooi stuk. Taaldingetje: beklede want hier is het ern bijvoeglijk naamwoord
Mooi geschreven. Voor mij wel een beetje werkelijk geworden zo.
interpreteerden, volgens mij ( hersenen meervoud)