Een volle maan zweeft hoog boven ons in het donker. Een lichtpunt aan de nachtelijke hemel. De drukkende hitte van overdag hangt nog steeds in de lucht. Het krioelt links en rechts van de mensen in de altijd levendige stad. Een vragende schreeuw. ‘Taxi, taxi, ladies, do you want a taxi?’ We stappen in. Bocht om. Nog een bocht. Waar gaan we heen? Zitten we nog op de goede weg? Het donderende geluid van een luide boer. Gekuch en gerochel. Nog een boer. En dan het eindoordeel. ‘20 ringgit.’ 20 ringgit?! Het dagloon van een arbeider. Om drie straten verder te worden afgezet? Nee. Wij: ‘Meter aan. Anders betalen we niets.’ De chauffeur: ‘Stap uit!’ Lopend gaat de tocht verder.
« Wachten op moed
Knuffelen »
« Wachten op moed Knuffelen »
Communicatie, Maatschappij, Mensen
Nachtrit in Kuala Lumpur
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van A. de Haen of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Wachten op moed Knuffelen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Doe niet zo kattig!
- Kroontje
- 1064 Ëš Celsius
- Ridder van het laatste woord
- Tand om tand
- Zuiver scheerwol
- Vouwtje
- Duitse staander (2)
- Voorval
- Cuspidaat
Recente reacties