Het meisje met de sneeuwwitte haren en ijsblauwe ogen keek vragend op.
‘Jij zult de koude schoonheid zijn, het slapende seizoen. Jij zult verlangen brengen.’
Het joch met de kastanjebruine krullen en de oranje ogen kwam aangerend, wiebelde van been op been.
‘Jij bent de wildebras, de onstuimige verandering. De onrust in de mens.’
‘En ik?’ vroeg de jongen met de rode blos en blije sproetneus.
‘Jij zult warmte brengen, het licht en de zon, de ongeremde blijdschap voor iedereen.’
Achter de drie kinderen stond een klein meisje, tenger en elegant, maar mooi.
‘En jij,’ sprak God tegen zijn jongste dochter, ‘zult Lente heten. En jij brengt nieuw leven aan de wereld. En hoop in de harten van de mens.’
Buitengewoon.
Prachtig!
Mooi, bijna een sprookje van de gebroeders Grimm. ♥
Dank dank… Mooie complimenten!
Wow, wat mooi!
Mooi sprookjesachtig beschreven Grim
@Grim Bijzonder mooi geschreven. Van mij zou het wel zonder die God mogen.
magisch, wat een intens mooi stukje tekst.
@Grim, magisch verhaal.