Samen met haar man verliet ze de aula. Ze hadden net zijn oma naar het graf gebracht. Thuis had ze een takje Salie uit haar tuin gehaald, om dit op het graf te leggen. Ze wist, dat wanneer ze naar de auto liepen ze langs de begraafplaats zouden komen. De grafdelvers waren daar nog bezig de kist met aarde te bedekken. Zoals bij iedere begrafenis. Gehuld in haar lange, tot de op grond reikende jas, liep ze naar het graf. Verschrikt keken ze op, toen zij het takje op de aarde legde. Na een knik als groet liep ze, op dezelfde stille wijze als ze was gekomen, terug naar haar man, hun verbaasd achterlatend. Alsof ze een geest was.
Juist en mooi geschreven!
@jollanda; sfeervol.
(hen)hun verbaasd achterlatend.
Beeldend stukje.
@Jollanda, een mooi stuk.
Opmerkingen:
– Ze wist, dat wanneer ze naar de auto liepen ze langs de begraafplaats zouden komen.
Bij eerste lezing vond ik dit al een erg vreemde zin. Ik vraag me af of je met ‘de begraafplaats’ hier ‘het graf’ hebt bedoeld
– hun verbaasd achterlatend
‘hen’ zou hier mooier zijn.