Ze gooide een handvol pinda’s in haar mond. Eentje valt tussen wal en schip: Richting decolleté. Mijn ogen werden getrokken naar de val van dat kleinootje.
Ze lacht, onwetend van het pitje waarvan het zout haar over enkele momenten zal doen kriebelen waar ik wil krabbellen.
Ze stopt met lachen. Ze kijkt naar beneden. “Een pinda, zeg ik onhandig” en wijs naar haar borsten.
“Oh ja,” zegt ze met een glimlach, neemt het behendig tussen haar vingers en stopt het in haar mond.
“Oeh dat jeukt. een beetje,” zegt ze dan. Ze kijkt me recht aan terwijl ze de zoute kriebel wegveegt.
“Je bent naar de kapper geweest?” vraagt ze opeens.
“Pinda,” antwoord ik bevestigend, “wat vind je er van?”
Recente reacties