Die zomernacht beroerde een zachte bries de boomtoppen. Met de ritselende bladeren speelde een volle maan haar spel van licht en schaduw. Bemoste stammen kwamen tot leven en gaven dode takken nu eens het aanzien van een glinsterend zeilschip, dan weer van een dode sprinkhaan.
Onder blad en schors wriemelde overal het leven. Mieren volgden in een zenuwachtig ritme hun routes. In elegante bochten golfde een duizendpoot langs hen heen.
Toen klonk een zwak gerommel, als van een ver onweer.
Als een enkel wezen stortten de mieren zich op de toevallige passant en beten zich in hem vast. Even later waren er minder mieren, maar geen duizendpoot meer.
Zo begon de fluistering van de dood haar reis door het Woud.
Dit was oorspronkelijk het begin van een proloog. Het verhaal dat daarop moest volgen is echter nooit geschreven.
Ik heb dat nu ‘recycled’ tot iets waarvan ik benieuwd ben of de lezers er iets van een dystopie in herkennen. Ik ben benieuwd naar de reacties, want ik heb zelf al van heel wat andere bijdragen beweerd dat ik er geen dystopie in kon ontdekken …
“Die zomernacht beroerde een zachte bries de boomtoppen” mag wat mij betreft ook geschreven worden als “het waaide”.
haha,
De laatste zin ‘…van de dood haar reis door het woud’ kan in ieder geval impliceren dat dit pas het begin is.
In mijn fantasie nemen de mieren het uiteindelijk over van de mens.
Misschien dan ook een andere titel.
Leuke invulling van waar dit op uit zou kunnen draaien.
Ik had zelf verwacht dat de laatste zin tot een andere conclusie zou leiden, namelijk dat de ondergang van het woud uiteindelijk óók de mens zal treffen. Dat zat ook in het verhaal dat hierop had moeten volgen.
Maar mijn stukje is waarschijnlijk te vaag en ‘zweverig’ uitgevallen om bij iedereen dezelfde indruk te wekken.
@ Fons
Nee hoor. In ‘het waaide’ mis je een hoop informatie.
1. het was zomer
2. het was nacht
3. het was zwoel weer
4. het waaide niet hard, maar zachtjes
5. we zitten niet in een wei, maar in een bos
Waarschijnlijk bedoel je (mijn invulling; corrigeer mij als ik dat fout interpreteer!) dat die eerste zin overbodige mooischrijverij is. Dat kan, maar zeg dat dan gewoon. Kritiek krijg ik graag. Dat leidt tot nadenken en tot discussie. Alleen als ik geen enkele reactie op een stukje krijg, vind ik dat knap vervelend!
Was het onderwerp ‘natuur’ geweest, wat ook had gekund, ga je het met andere ogen lezen. Dystopie vul ik zelf in omdat dat het onderwerp is. Dus het past hier wel maar speelt zich dan vooral in het hoofd van de lezer af. (ik)
Naar ik begrepen heb, zijn er veel schrijvers die het thema dystopie heel erg breed willen trekken. Ik deel die mening niet. Het is niet een onderwerp als passie en pijn. Dystopie is wat het is: een samenleving met enkel negatieve eigenschappen, waarin men niet wil leven. Of de ondergang/uitsterven van de mensheid. In het laatste geval zou dit verhaal een dystopie kunnen zijn. Maar dan vind ik wel dat je iets van die samenleving moet kunnen terugvinden in het verhaal. Wat niet wegneemt dat ik het verhaal an sich interessant vind. Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder en hoe die mieren zo geworden/ontstaan zijn.
Daniel, je hebt gelijk. Ik ben zelf ook erg vrij geweest in het schrijven. Het kan zo beginnen in de grijze massa; ‘Wat is mijn eigen dystopie?’ De Dystopie in mijn brein en lijf. Maar daar gaat het niet om. Dus het is fijn als anderen daar op reageren.
@ Dees
Ik kan je gedachtengang helemaal volgen en denk dat je gelijk hebt.
@ Daniel
Ik vind ook dat het begrip ‘dystopie’ te veel opgerekt wordt en heb dat ook een bij een aantal stukjes als commentaar gegeven. Nu ik zelf in mijn laatste bijdrage ook een beetje de grens opzoek, moet ik natuurlijk niet vreemd opkijken als ik nu zelf schietschijf wordt.
De discussie hierover is nuttig en interessant. Ik hoop dus
…op nog meer commentaar. Ik denk ook dat je de vinger op de zere plek legt met je opmerking dat in mijn stukje niets over die dystopische samenleving blijkt. Zoals Dees al zei, dat moet je in je eigen hoofd verder invullen. Mijn idee was zo’n beetje dat de mens die dood van de natuur veroorzaakt en er later zelf ook het slachtoffer van zal worden. Maar dat zullen sommigen misschien te vergezocht vinden?
@Hay, een schitterend verhaal, heel poëtisch geschreven, maar ook ik zie hier niet de dystopie.
Dank! Ik kan me wel in allerlei bochten blijven wringen om uit te leggen hoe je het einde van dit stukje toch als een dystopie uit zou kunnen leggen, maar dat doe ik niet. Ik leg me gewoon bij jullie oordeel neer.
@Hay Dat is de kunst, dat zonder uitleg het zonneklaar is. Die laatste regel doet veel vermoeden, maar er staat net te weinig.
Maar een mooi stuk is het dus wel!