Ik sta op als de wekker voor de vijfde keer is afgegaan. Loop naar beneden om zoals altijd te ontbijten. Vreemd genoeg is er niemand thuis. Mijn ouders zijn er niet en zelfs de hond is er niet. Hoewel ik het vreemd vind ga ik gewoon door met mijn standaardritme op maandagochtend. Als ik aankom op school zijn de hekken dicht. Ik ben ook gek genoeg niemand tegengekomen op de heenreis. Waar is iedereen? Is het een feestdag of droom ik? Ik knijp in mijn arm, ik droom niet. Ik bel aan bij huizen maar nergens is er leven. Vervolgens bel ik mijn hele telefoonlijst maar zelfs de telefoon gaat niet over. Wat is dit en waar ben ik beland?
Misschien meer het begin van een SF-verhaal dan een dystopie die we ons als realiteit voor kunnen stellen.
‘Alleen op de wereld’ is ook het thema van heel wat boeken en films, zoals ‘I’m legend’.
@Lars Wat mij betreft wel een dystopie, en dan één van het soort waarbij zoveel blanco is gelaten dat de lezer veel zelf in kan vullen. Misschien zelfs iets te blanco.
“I’m legend” kan overigens heel goed als dystopie aangemerkt worden.