Rosalie leunde tegen bushaltepaal en keek naar de grauwe lucht.
‘Ik kan het niet,’ zei ze triest.
‘Wat?’ vroeg ik.
‘Michiel loslaten.’
‘Vertel je me dat je afhankelijk bent van Michiel?’
‘Je begrijpt het niet.’
Ik zweeg. Lijn 33 naderde.
‘Ik wil op iemand verliefd zijn en hunker naardat gevoel.
Begrijp me toch!’
Een antwoord dat ik niet wilde horen.
De bus stopte.
‘Maar wat als je dat niet meer bent?’ vroeg ik.
‘Dat weet ik niet.’
Ze gaf me een kus, nam plaats en de bus reed weg.
De regen gutste uit de hemel.
Een oude vrouw met een paraplu keek me aan.
‘Hier,’ zei ze en gaf me haar paraplu.
‘Ik wacht wel tot het droog is.’
