Het bonkt in mijn slapen, maar pijn doet het amper. Het hoogpolig tapijt kriebelt in mijn neus. De kracht om mijn hoofd om te draaien heb ik echter niet. Met mijn lippen blaas ik belletjes bloed.
Het ligt hier eigenlijk best prettig. Geluidloos, gehuld in een sereen soort rust. Alsof ik met mijn oren onder water lig.
Er steekt iets in mijn rug en hoewel ik nog heb geprobeerd erbij te komen, merkte ik dat mijn armen te kort waren. Waarschijnlijk is ’t het vleesmes dat hij in zijn hand had gehad. Ik voelde wat kouds tussen mijn ribben schuiven. Vervolgens werd mijn rug aangenaam warm…
‘Eindelijk gerechtigheid,’ zuchtte hij.
Misschien ben ik toch nét een stapje te ver gegaan.
Beste Jolka, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie