Vanmorgen was ze er zomaar vandoor, ik had niets gemerkt of iets zien aankomen. De tranen liepen over mijn wangen, wat een gemis, hoe moet dat nu verder? Zou ze nu echt niet door hebben hoe ik me voel, wat het met me doet of hoe ik het zie? Het is zo belangrijk voor me om zelf ook te kunnen zien waar het mis gaat. Zo vaak heb ik met veel geduld aangegeven dat het een keer fout gaat zo. Waarom staat ze niet open voor verandering? Luistert ze niet naar mijn argumenten, zie toch in wat ik bedoel, met die van haar kan ik niets!
Blijkbaar heeft ze genoeg gezien deze ochtend anders had ze nooit mijn contactlenzen ingedaan.
