Manifest schrijven en laten ondertekenen door de links elite, dat is een uit de tijds teken van onmacht.
Een manifest doet me altijd denken aan iets communistisch, iets wat je op een deur kan spijkeren, iets waarmee Peter R de Vries bij voorbaat mislukte in de politiek.
Deze laatste linkse stuiptrekking moet mensen overhalen? Moet de Regering overhalen? Hoe goed bedoeld ook, het leest als een smeekbede. Het voelt aan als: “Ik geef me over, wil je me alsjeblieft niet meer slaan?”
Let wel, ik ben het met iedere stelling eens, maar ik ben dan ook links, een redelijk persoon, met een socialistisch hart.
Maar een opgeheven vingertje uit de luie stoel levert alleen weerstand en hoongelach van rechts op.
Dat gevoel heb ik sowieso bij bijna al die lege acties en ‘demo’s’ tegen onrecht zus en schande zo. Het is vooral aandacht en zelfgeilerij.