Net toen Roodkapje een viooltje voor haar grootmoeder plukte, dreunde de grond. Voor haar was een kleine paarse draak geland, die leek op die paarse opblaaskrokodillen.Â
‘Jou had ik hier niet verwacht,’ zei ze. ‘Ik moest uitkijken voor grote boze wolven.’
‘Maak je daar niet druk om. Ik heb hem opgegeten,’ zei de draak met een melodieuze stem.Â
‘En m’n oma dan?’Â
‘Oh, de wolf had haar al opgepeuzeld. Hij had een beetje een taaie nasmaak,’ zei de draak beteuterd.
‘En de jager?’
‘Levend verbrand.’
‘Oh,’ reageerde Roodkapje teleurgesteld.Â
‘Ik ben misselijk! Ik ben geen vlees meer gewend…’
‘Vegetarisch?’ vroeg Roodkapje.Â
‘En glütenvrij biologisch.’
‘Waarom dan die wolf opgegeten?’
Beschaamd antwoordde de draak: ‘Ik wilde ook eens in een sprookje.’
Beste BartBrabander, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie