Gedachten razen als een Jack Russel door mijn kop. Door emoties bestuurd komt er geen enkele productiviteit meer uit mijn hunkerende lijf. Beelden verdringen zich om allesomvattende aandacht, flarden van bossen, kriebelende grassprieten, traag stromende rivieren en ontluikende tekenen van de lente.
Waarom is het zo onvoorstelbaar lastig om verlangen en daad bij elkaar te brengen? Is dan toch die vermaledijde opvoeding daar debet aan? Dat bijna extremistische gevoel van: zo hoort het, wat blijft beuken op je geweten? Terwijl je probeert te werken en te functioneren als mens, dringt zich een allesomvattende conclusie bijzonder sterk op. Daar waar je dacht in ieder geval als monogame vreemdganger te kunnen leven, rest nu slechts één conclusie: je kan echt helemaal niks.
« Foetsj
Nee, dat kan niet »
« Foetsj Nee, dat kan niet »
Communicatie
Niks
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Sjors of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Foetsj Nee, dat kan niet »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
Vreemd dat niemand anders dit stukje met een hartje heeft beloond. Misschien was het té herkenbaar voor sommigen
In 2011 waren er geloof ik nog geen hartjes. Maar leuk dat je dit stukje zo weer onder de aandacht brengt!