Gevangen in een huwelijk zonder passie dacht je dat social media je uit je problemen zou helpen. Je herinnering van zoeken en altijd afgewezen worden werd vervangen door instant aandacht voor wie je pretendeerde te zijn. Lang verborgen rupsen in je buik verpoppen zich tot hernieuwde vlinders, het hechtingsproces begint. Je natuurlijke beschermingsmechanismen brokkelen langzaam af, voelt je weer begeerd, gewaardeerd. Het minnespel verplaatst zich van electronica naar werkelijk vasthouden, oogcontact. Zelfs daar wordt je kwetsbaarheid niet misbruikt, echte gevoelens ontstaan. Maar plotseling, door een terloopse opmerking, merk je dat je niet de enige bent voor haar maar een optie. En dan kom je erachter dat je monogame vreemdganger bent, inclusief de pijn van afwijzing als dat niet wederzijds is.
Klein hoekje…
hmm.. interessant verhaal! is op internet zoeken en chatten vreemdgaan? Ik denk niet dat het vreemdgaan als in lichamelijk ontrouw, maar wel soort van geestelijk, namelijk genegenheid bij iemand anders zoeken wat je eigenlijk bij je partner zou moeten kunnen vinden
Dank je @Frank voor de ondersteuning van mijn nu niet meer nodige reactie.