Daar ligt ze, heerlijk te soezen. Ze snurkt zelfs een beetje. Ik kijk hoe ze ademt. Haar borstkas beweegt zachtjes op en neer. Ik zie haar ogen achter haar oogleden heen en weer bewegen. Ze doet vast een REM-slaapje.
Ik draai me nog eens om en houd mijn kussen stevig vast.
Ik wil geen ruzie en ze mag niet bij me weggaan. Ik wil haar niet kwijt.
Ik ben misselijk.
Ik druk mijn kussen op het gezicht van mijn geliefde, tot ze niet meer ademt, tot ze niet meer tegenspartelt.
Ze is nu op reis, en ik ga met met haar mee,
Om voor altijd bij haar te zijn spring ik van de stoel met een strop om mijn nek.
« Soms is 120 te weinig
Aat Veldhoen »
« Soms is 120 te weinig Aat Veldhoen »
Liefde, Mensen
Liefde na het leven
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Soms is 120 te weinig Aat Veldhoen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Voordeurdeler)
Betrapt door Willem Olierook
Recent
- Ein Allrounder aus Holland
- De aard der materie
- Een kind van Albert Heijn
- Voortschrijdend inzicht
- Tijdelijke verblijfsvergunning
- De heer Vreeswijk – de film en het boek
- yakboterthee
- Roken op Schiphol
- De dwangarbeider en zijn vrijheid
- Niet in de pas
Het gevoel heb je overgebracht, het end was alleen weer niet happy, ook al staat daar van wel, sort of…