Pieterburen zit weer vol.
Zielige zeehondjes, gered van de dood, en die na hun behandeling klaar zijn om een nog zwakker nageslacht ter wereld te brengen. Ik ben benieuwd wanneer onze zeehondjes permanent in het asiel moeten blijven omdat er te veel enge beestjes in de vrije natuur zijn waar ze nog tegen kunnen.
Ze zijn ook zo lief he, met hun grote onschuldige ogen die je zo hulpeloos aankijken.
Als Lenie ’t Hart vroeger een nestje zieke zwakke molletjes had gevonden hadden we nu ‘Mollencrèche Pieterburen’ gehad.
Haar ambulance was dan een kiepwagen geweest, volgeladen met modder, gemengd met larven, maden en wormen, gekweekt op karkassen van door longworm overleden zeehonden, waar de lieve molletjes weer van kunnen aansterken.
« Engelen
De prins op de erwt »
« Engelen De prins op de erwt »
Cultuur, Liefde, Mensen, Natuur
Lenie ’t Hart wil lief en aaibaar
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
3 reacties
Reageren
« Engelen De prins op de erwt »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nagedachtenis)
Recent
- Voorval
- Cuspidaat
- Tandeloze gesprekken
- Monumentenzorg
- Mijn waarde toehoorders
- Theo, Tijl en wisselen
- Welkom!
- Gebitwetenswaardigheden
- De nieuwe partijleider, onbekend maakt onbemind
- Blikje sardientjes
http://frankleonard.nl/wp-cont...../lenie.png
Dood laten gaan dan? Als ze aanspoelen op het strand?
Zo zijn evolutie en natuur nu eenmaal; schoften.