Het sneeuwt en het is glibberig. Voor me beweegt een collega zich voort op krukken. Ik ken hem alleen van gezicht en van zijn manier van voortbewegen. Zijn beide benen zijn verlamd. Behendig laat hij zijn benen naar voren zwiepen terwijl hij zichzelf ondersteund met zijn krukken. Ik voel gewoon dat hij gaat uitglijden; het is veel te glad voor een dergelijk tempo. En ja hoor, daar vliegt hij met krukken en al door de lucht. Een geweldig kodakmoment. Ik bedwing mijn neiging hulp te bieden. Mijn collega klimt weer overeind en krukt onverstoord verder. Ik groet terwijl ik langs hem fiets. Hij groet me met een glimlach terug.
Hij heeft geen hulp nodig en wenst niet geholpen te worden.
« Mensen dromen
De artiest »
« Mensen dromen De artiest »
Mensen
Hulpverlening
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Mensen dromen De artiest »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Voordeurdeler)
Betrapt door Willem Olierook
Recent
- Voortschrijdend inzicht
- Tijdelijke verblijfsvergunning
- De heer Vreeswijk – de film en het boek
- yakboterthee
- Roken op Schiphol
- De dwangarbeider en zijn vrijheid
- Niet in de pas
- De man en zijn fysieke mogelijkheden
- Ja, dat wat hij zei
- Het dilemma van een dwangarbeider
Het dilemma: Flitsen of helpen …moeilijke keuze!;)