Raar hoor, onze Koningin Beatrix neemt een tripje Oman om de verkoop van fregatten te promoten. Ik dacht in mijn naïviteit dat het iets te maken zou hebben met het bezoeken van een collega ongekozen monarch, beetje dineren en gezellig babbelen over hoe vroeger alles beter was; goeie ouwe tijd en zo. Bea, die kortgeleden nog toespraken hield tijdens de kerst over tolerantie en wat niet meer, zowaar een beetje respect bij me afdwong, blijkt een gewone keiharde zakenvrouw te zijn die een promotioneel reisje maakt voor de gewetenloze wapenindustrie. Er ontstaat een leeg gevoel in mijn lijf; ben niet boos of opstandig, alleen maar teleurgesteld.
Er borrelt geen wrang ongein in me op, de realiteit heeft mijn cynisme ingehaald.
Ik heb begrip voor je gevoelens. Ook ik keur dit bezoek af. Maar de kritiek behoort tot de minister-president te worden gericht en niet tot de koningin, die overigens, als je per se familiair wilt doen, Trix heet en niet Bea.
@Leo Lewin, Technisch gesproken heb je gelijk, maar dit stuk gaat over mijn teleurstelling en naïviteit. Trix (met haar tricks) is wat familiair aangaat beter, maar ik vind Bea (is zachter) gevoelsmatig, ondanks de kennis van nu!, mooier.
Zie ik dit nu helemaal verkeerd? De koningin kan toch zeggen dat ze niet wil gaan?