Een meisje met twee vlechten, die behoorlijk eigenwijs was, liep door een boomgaard. Ze wilde springen om een appel te plukken, maar de vogels riepen haar toe: ‘doe het niet, doe het niet’. Het meisje sprong toch. ‘Zie je wel, ik kan de appel wel plukken’ riep ze blij naar de vogels en ze stak haar neus omhoog. De kraaien krasten en de mussen kwetterden. Het meisje snapte hun gehoon niet. Totdat ze verder wilde lopen, toen kwam ze niet vooruit. Met allebei haar vlechten, zat ze vast in de boom. Nu had ze wel de appel, maar lopen kon ze niet. Ze had haar lesje geleerd en de vogels besloten haar toch te helpen en maakten haar weer los.
Recente reacties