Hij liet me in 3 weken Cuba zien door zijn bruine rusteloze ogen. Hij wist elke verborgen camera in de stad aan te wijzen, elke als buurman vermomde burgerwacht, elke verrader, goeddoeners en alle geheime ontmoetingsplaatsen van de stad. Ik belandde in de onderbuik van nachtelijk Havanna. In kelders van half ingestorte huizen en geïmproviseerde hutten buiten de stad, op daken en achterkamers kolkte het van levenskracht en strijdlust. Het leven van de Cubanen heeft zich opgesplitst in twee realiteiten: Eén van overleven, zoete salsa en vrolijke toeristen en een andere, veel echtere wereld ver weg van het overal aanwezige oog van de onderdrukker. Cuba heeft pijn en die pijn heet dictatuur. Maar Cuba borrelt en zal opstaan. Misschien morgen.
« Geluk vereist verandering
De bus »
« Geluk vereist verandering De bus »
Cultuur, Mensen
Havanna’s onderbuik borrelt
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Tanja Nabben of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Geluk vereist verandering De bus »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Chapeau
Yes! Goed verhaal.
Mocht je de film Havana Blues nog niet gezien hebben dan moet je die zeker kijken.
Mijn duim heb je.