Er staat een man in een kiosk op het plein in het hart van de stad. Hij verkoopt herinneringen aan betere tijden. Op de vraag welke tijden dat zijn antwoordt hij steevast: gewoon, zoals het eerder was.
Elke dag staat hij er, elke dag is hij uitverkocht. De middenstanders om hem heen verbazen zich. De man heeft geen borden staan, geen posters, enkel zichzelf en de mond op mond reclame die over hem de rondte doet. Opvallend is wel dat hij bijna enkel dames tot zijn klandizie mag rekenen. Prijzen staan er niet.
Op een dag kunnen de middenstanders hun nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en vragen de man wat een herinnering kost. “Een stuk extra inzicht in mezelf. C’est tout.”
Recente reacties