Ze was altijd gekleed in lagen vodden. Maar als ik haar zag, leek het wel alsof ze zich niet bewust was van de kou. En ik zag haar vaak in de buurt. Vooral rond deze tijd, zo vlak voor de kerst, als de kweeperen van de bomen vallen omdat niemand ze plukt. Dan kwam ze elke dag met een in elkaar geknoopte zak die ze dan vulde met geraapte vruchten. Ze hoefde alleen maar het riviertje te volgen, de oevers stonden vol met kweeperenbomen.
Ze heeft me altijd verbaasd, ze leek nooit met iemand contact te hebben.
Behalve op zaterdag, dan verkocht ze op de markt haar veelom geprezen kweeperengelei. Onmisbaar voor bij de kerstkalkoen.
Net zo onmisbaar als zij.
Ik denk en ik hoop dat ze bestaat, de vrouw met de kweeperen. Prachtig verhaal!
Prachtig verhaal. Ik hoop ook van harte dat ze bestaat de kweepeervrouw!