Er was eens een kleine krab, Ansel genaamd, die ervan hield het strand te verkennen. Zich een weg door het natte zand banend, groette hij een achtergebleven zeester, een mossel en een wat booskijkende kreeft. Maar… wat was dat? Dat vreemde dier kende Ansel nog niet. Een geel-witte strandbal rolde hem zachtjes voorbij, voortgedreven door de wind. “Wacht”, riep Ansel, “Wie ben jij?” Het wezen antwoordde niet en rolde voort. Ansel wroette, wriemelde en wrong zich steeds sneller door het zand in een poging het in te halen. “Hé, dat is niet lief, nu heb ik je!”, riep hij verhit. Hij strekte zijn scharen naar de bal en “Bang”. De geel-witte stof bedekte hem volledig. En ze bleven samen. Altijd.
« De vrouw met de kweeperen
Donkere dagen »
« De vrouw met de kweeperen Donkere dagen »
Natuur
Altijd samen
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van An Coppens of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« De vrouw met de kweeperen Donkere dagen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Panacee)
Haarlemmerolie door Han Maas
Recent
- Eén seconde
- Alpenseele
- Weg met tandplak
- Dolly gaat de barricaden op
- Temperatuur, I love it.
- Spoken in de herhaling
- Inzicht kent vele verschijningsvormen
- Tekenend
- De koning, de nar (even niet) en het penseel
- Literaire leverworst
Recente reacties