Er waste eens een mooi meisje, dat Ariadne heette. Ze was wasvrouw van de koning en zijn gezin. Vanuit het raampje van haar washok wierp ze iedere dag smachtende blikken op de knappe jonge prins, maar die zag haar, letterlijk, niet staan. Ariadne huilde bittere tranen. Hoe kon ze de liefde van haar prins winnen?
Toen verscheen er plotseling een goede fee in het schamele washok. Ze toverde een prachtige baljurk voor het meisje en gaf haar bovendien een uitnodiging voor het jaarlijkse galabal.
Ariadne danste die avond voortdurend om de prins heen, maar die zag haar nu ook figuurlijk niet staan. En zo blijkt maar weer dat sprookjes weliswaar bestaan, maar dat je er beter niet in kunt geloven.
