Terugblikkend vind ik het zelf meer dan spijtig. Maar ik kon destijds natuurlijk niks doen.
Kom op zeg, ik ben een prins!
En bovendien was – en ben ik voorzitter van de Raad voor de Verkeersveiligheid!
En heus, we reden een slakkengangetje, 30 hooguit!
Bovendien was het de fout van de tegenligger.
Kijk ik bied mijn excuses aan omdat ik me misschien iets te afstandelijk heb gedragen.
En zeg nou zelf, 28 jaar naar dato, dat is toch heel behoorlijk!
Kijk, ik heb mijn ongeluk zelf nog onderzocht en wat bleek, het was gewoon glad.
Gelukkig waren mijn vrouw en ik en mijn kinderen ongeschonden.
Ik ben mijn bull-bar eeuwig dankbaar, met zo’n bumper haal je alles neer, echt waar!
Recente reacties